اما این شهر بزرگ در طول سالها برگزاری جشنواره‌های متعدد تنها دستاوردش از هیاهوی این جشنواره‌ها خیابان‌های پر از کاغذ و پوستر و دیواره‌های مزین به برچسب‌های متعددی است که بازارشان در این جشنواره‌ها رونق می‌گیرد.
به واقع تهران با نگاهی واقع‌بینانه تنها دستاوردی که از این جشنواره‌ها نصیبش می‌شود آلودگی‌های بصری است که در سیمای شهر به جا می‌ماند. تهران این شهری که سالها در جستجوی هویت دست و پا می‌زند به زعم بسیاری از کارشناسان و صاحب‌نظران هنوز نتوانسته است چندان از امکانات یک شهر فرهنگی بهره ببرد و هنوز حتی کوچک‌ترین مظاهر فرهنگی این هیاهوی مکاره‌ای که پیرامون جشنواره‌های آن می‌گذرد کمترین تأثیری بر سیمای شهر نمی‌گذارد.
هنوز مردم این شهر همان گونه شتابزده‌اند که بودند. همان گونه به اجرای قوانین شهرنشینی بی‌قیداند که بودند و تمام این ژست‌ها نیز در طول سالها برگزاری جشنواره‌ها هنوز نتوانسته است چهره این شهر کبود را اندکی تغییر دهد. شاید یکی از بزرگترین دلایل این اتفاق ناکارآمدی تمام الگوهایی است که تمام شهرهای جهان را تحت تأثیر قرار می‌دهد و در این میان تهران به دلیل نبود سیستمی نظام‌مند در بافت برسازنده شهر هنوز جایی برای زایش فرهنگی شهری ناکام مانده است.
با نگاهی به بسیاری از شهرهای جهان که به دلایل متعدد جشنواره‌ها و اتفاقات فرهنگی در آن رخ می‌دهد می‌توان به این نتیجه رسید که این شهرها با برگزاری جشنواره‌های فرهنگی به نوعی به ارتقای فرهنگ شهروندان خود می‌اندیشند و در این راه از هر امکانی برای به سامان رساندن این هدف تلاش می‌کنند.
به عنوان نمونه مردم شهر کن فرانسه که شهر کوچکی است تمام زندگی‌شان را با جشنواره‌ای پیوند زده‌اند که هر ساله در این شهر برگزار می‌شود. مسلماً این اتفاق در فرهنگ عمومی شهروندان این شهر تأثیر بسیاری دارد. این اتفاق امری رایج در تمام شهرهای دنیا است.
یا شنیدن اخباری درباره آموزش شهروندان پکن که قرار است مسابقات المپیک در آن برگزار شود. اما شهری مانند تهران هر ساله در روزهای بهمن ماه و همزمان با روزهای باشکوه پیروزی انقلاب تمام این جشنواره‌ها را از سر می‌گذراند و تاثیر قابل توجهی هم در طول سالها برگزاری این جشنواره به خود نمی‌بیند.
آیا ما باید بپذیریم که این شهری که سالها در آن زندگی می‌کنیم شهری سترون و نازا است که تنها از آن خستگی و ناامیدی به دست می‌آید؟ مسلماً این شهر با مشتی ساختمان بر روحیه جمعی ساکنانش تأثیر می‌گذارد اما این همه ماجرا نیست. شاید این واقعیت اندکی بی‌رحمانه باشد که ما شهروندان هیچ تلاشی در جهت دادن روحیه‌ای لطیف‌تر به این شهر نمی‌کنیم. شاید خود ما مقصر باشیم!
